ದೃಶ್ಯ ೨
(ಅರಣ್ಯ ಮಧ್ಯೆ ಸತ್ಯವಾನ್ ಸಾವಿತ್ರಿಯರು ಅಲೆಯುತ್ತ ಬರುತ್ತಾರೆ.)ಸತ್ಯವಾನ್
ಇತ್ತ ಬಾ, ನೀರೆ , ಇತ್ತ ಬಾ; ನೋಡಿಲ್ಲೆ
ಹರಿಣಿಯಂ ಬಿಡಿಸಿದುದು ಹುಲಿಯಿಂದ. ಇನ್ನೇನು
ಬಡಮಿಗವ ಕೊಲುವುದರಲ್ಲಿತ್ತು ಆ ದುಷ್ಟ
ವ್ಯಾಘ್ರ.
ಸಾವಿತ್ರಿ
(ಸ್ವಗತ)
ಆ ಪುಣ್ಯ ನಿನ್ನನೀ ದಿನ ಬಂದು
ರಕ್ಷಿಸಲಿ.
ಸತ್ಯವಾನ್
ನೋಡಾ ತಮಾಲವೃಕ್ಷದ ಕೆಳಗೆ, ನಾನಂದು
ಕೋಗಿಲೆಯನುರಗನಿಂ ಬಿಡಿಸಿದ್ದು. ಮಧುನೃಪನ
ಹರಿಕಾರ ಯಮನ ಪರಿಚಾರನಾಗುತಲಿದ್ದ.
(ಸಾವಿತ್ರಿ ಬೆಚ್ಚಿತ್ತಾಳೆ.)
ಏಕೆ ಬೆಚ್ಚುವೆ ತರಳೆ?
ಸಾವಿತ್ರಿ
ಮುಳ್ಳು ಚುಚ್ಚಿತು, ಇನಿಯ.
(ಸತ್ಯವಾನನು ಬಗ್ಗಿ ಅಂಗಾಲನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾನೆ.)
(ಸ್ವಗತ)
ಕೋಗಿಲೆಯ ಪಾಲಿಸಿದ ಪುಣ್ಯವಿಂದೈತಂದು
ಪಾಲಿಸಲಿ ನಿನ್ನ!
ಸತ್ಯವಾನ್
ಮುಳ್ಳಿಲ್ಲ. ಹುಲ್ಲೆಂದು ೧೦
ತೋರುವುದು. ಏನು ಕೋಮಲ ಕಾಯವಪ್ಪಾ!
ಚೆಂದಳಿರ ನಗುತಿಹುದು ನಿನ್ನಡಿ.
(ಏಳುತ್ತಾನೆ.)
ಸಾವಿತ್ರಿ
(ಸ್ವಗತ)
ಸರಸ!
ಮೃತ್ಯುವಿನ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಸರಸ!
ಸತ್ಯವಾನ್
ಮಾತಾಡು,
ಸಾವಿತ್ರಿ, ಮೂಕಿಯಂತಿಹೆಯಲ್ಲ. ಆಯಾಸ
ವಾಗಿದೆಯೆ? ಇಂದೇಕೆ ಖಿನ್ನಮುಖಿಯಾಗಿರುವೆ?
ವನದೊಳೆನ್ನೊಡನೆ ನಲಿಯಲೆಂದೈತಂದೆ
ಇದೆ ನಿನ್ನ ನಲ್ಮೆ?
ಸಾವಿತ್ರಿ
ಏನೊ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ.
ಸತ್ಯವಾನ್
ಒಮ್ಮನದೊಳದನುಂಡು ನಲಿಯೋಣ, ಹೇಳು!
ಸಾವಿತ್ರಿ
ಅಂದೆನಗೆ ಸೀತಾಳಿ ದಂಡೆಗಳ ತಂದಿತ್ತು.
ದೆಲ್ಲಿಂದ?
ಸತ್ಯವಾನ್
ಇಲ್ಲಿಗದು ತುಸು ದೂರ.
ಸಾವಿತ್ರಿ
ಎಲ್ಲಿ? ೨೦
ಸತ್ಯವಾನ್
ನಾವು ಹಾದು ಬಂದಾ ನದ್ಯ ತೀರದೊಳು
ಕಾಡುಮಾವಿನ ಮರವ ತೋರಿಸಿದೆ ನೋಡು.
ಸಾವಿತ್ರಿ
ಉಂ ಹೌದು.
ಸತ್ಯವಾನ್
ಅದರ ಪಕ್ಕದ ಬಸಿರಿ ಮರದಲ್ಲಿ.
ಸೀತಾಳಿ ಹೂವುಗಳು ಬೇಕೇನು ನಿನಗೆ?
ಸಾವಿತ್ರಿ
ಬೇಕಿತ್ತು.
ಸತ್ಯವಾನ್
ಆ ಮರವ ಹತ್ತಿತರುವೆನು ನಿಲ್ಲು.
(ಹೋಗುವ ಸತ್ಯವಾನನ ಕೈಹಿಡಿದು)
ಸಾವಿತ್ರಿ
ಬೇಡ, ಬೇಡೀಗ, ಸತ್ಯೇಂದ್ರ.
ಸತ್ಯವಾನ್
ಅದೇಕೆ?
ಹಿಂದೇಕೆ ಜೋಲುತಿಹೆ, ಬಾ ರಮಣಿ. ಹೂಗಂಪು
ತುಂಬಿರುವ ತಂಗಾಳಿ, ತಂಬೆಲರು, ಬೀಸುತಿಹು —
ದಾನಂದದಿಂದ. ನೋಡಲ್ಲಿ! ಮುತ್ತುಗದ ಹೂವು
ಪ್ರಕೃತಿದೇವಿಯ ಬರವಿಗಾಗಿ ವನದೇವಿ ೩೦
ಹಿಡಿಯಿಸಿದ ಪಂಜುಗಳೊ ಎಂಬಂತೆ ರಂಜಿಸಿವೆ.
ಸಾವಿತ್ರಿ
ಬಹುದೂರ ಮಸಣದೊಳು ಉರಿವ ಸೂಡುಗಳೊ
ಎಂಬಂತೆ ತೋರುತಿವೆ.
ಸತ್ಯವಾನ್
ಅಮಂಗಲದ ನುಡಿಯೇಕೆ,
ರಮಣಿ? ಹೋಲಿಸಲು ಬೇರೇನು ಇಲ್ಲವೆ?
ಸಾವಿತ್ರಿ
(ಸ್ವಗತ)
ಹೃದಯವೇ, ದ್ರೋಹವನ್ನೆಣಿಸದಿರು ಚಿತ್ತಕ್ಕೆ.
ಮನವನೇತಕೆ ಹಿಡಿದುಕೊಡುವೆ?
(ಬಹಿರಂಗವಾಗಿ)
ಹಾಳುಬಾಯ್
ನುಡಿದೆ, ರಮಣ; ಕ್ಷಮಿಸೆನ್ನ.
ಸತ್ಯವಾನ್
ಬಿಡು, ಪ್ರಿಯೆ.
ಮನ್ನಿಸಲು ಅಪರಾಧವೇನಿಲ್ಲ. ನೋಡಲ್ಲಿ!
ಗಿಳಿವಿಂಡುಗಳು ಶಾಲಿತೆನೆಗಳನು ಚಂಚುವಿನೊ —
ಳಿಟ್ಟು ಜವದಿಂದ ಹಾರುವುದು ಕಡುರಯ್ಯ — ೪೦
ಮಾಗಿಹುದು. ಆಶ್ರಮದೊಳೀ ತೆರೆದ ನೋಟಗಳ
ನೋಡಿದ್ದೆಯೇನು? ನೋಡಲ್ಲಿ! ನೋಡಲ್ಲಿ!
ಅಲ್ಲಿ!
(ಸಾವಿತ್ರಿ ಬೆಚ್ಚುತ್ತಾಳೆ)
ಬೆಚ್ಚುತಿಹೆ ಏಕಿಂತು? ಆರಸಂಚೆ —
ಯಾವಳಿಯ ತೋರಿಸಿದೆನಷ್ಟೆ! ಇದಕಾಗಿ
ಹೇಳಿದ್ದು ನಾನು, ವನಕೆ ಬರಬೇಡೆಂದು.
ಕಾಡೆಂದರಾಯ್ತು, ಬಾಲೆಯರ ಎದೆಯು
ಮೊಲದ ಕರುಳಾಗುವುದು; ಅರಳಿಯೆಲೆಯಾಗುವುದು
ನಾನಿರಲು ಭಯವೇಕೆ, ರಮಣಿ?
ಸಾವಿತ್ರಿ
ಭಯವಿಲ್ಲ,
ನೀರ! ಭಯವಿಲ್ಲ.
(ಸ್ವಗತ)
ನಿನಗಾಗಿ ಭಯವು,
ನಿನಗಾಗಿಯುಬ್ಬೆಗವು. ನಿನಗಾಗಿ ಎದೆಯು ೫೦
ಹಾರುತಿದೆ, ರಮಣ, ನೀನರಿಯೆ.
ಸತ್ಯವಾನ್
ಸಾವಿತ್ರಿ,
ನೀರಡಿಕೆಯಾಗುತಿದೆ. ನೋಡಲ್ಲಿ, ದೂರದೊಳು
ಮೊರೆಮೊರೆದು ಹರಿಯುತಿಹ ತಿಳಿನೀರ ವಾಹಿನಿಯ
ತೀರವನು ಸೇರಿ, ನೀರ್ಕುಡಿದು, ವಿಶ್ರಮಿಸಿ
ಕೊಳ್ಳೋಣ ಬಾ, ನೀರೆ!
ಸಾವಿತ್ರಿ
(ಸ್ವಗತ)
ಮಚ್ಚರದ ನೇಸರಿದು!
ಕರುಣೆಯಿಲ್ಲದ ಕಾಲಚಕ್ರವಿದು! ಹೇ ದೇವ,
ಹೇಗಾದರೂ ಎನ್ನ ಪತಿಯ ಕಾಪಾಡು.
ಪರಮೇಶ, ಪತಿವ್ರತೆಗೆ ಪತಿಭಿಕ್ಷೆಯನು ನೀಡು!
(ತೆರೆಳುತ್ತಾರೆ.)
ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್‌ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ